Knabbel & Babbel bij inhuldiging boshut

Na een lange tijd van inrichten, het juiste materiaal bij elkaar zoeken en voederen was vandaag eindelijk het moment aangebroken om voor het eerst vanuit m'n nieuwe bos-schuilhut met drinkvijver te gaan fotograferen. Het weer zat alvast niet mee: in plaats van de beloofde opklaringen kreeg ik een resem felle buien en donkere luchten te verwerken. Maar verder niets dan positief nieuws: het wemelt er nu al van de vogels, het spiegelend glas is fantastisch om door te kijken en fotograferen en bovendien blijkt de open plek in het bos ook zoogdieren als Ree en Vos aan te trekken. Ik hoop er in de toekomst nog mooie beelden van te kunnen maken. Vandaag werd de show gestolen door 3 Eekhoorns die gelijktijdig de voeder- en drinkplaats bezochten. Het bleken geen goede vrienden te zijn en er werd geregeld een duchtig robbertje gevochten. Door het al vernoemde slechte licht kon ik daar geen foto's van maken, maar van de drinkende en etende Eekhoorns lukte dat wel.

Meer beelden van Knabbel & Babbel op m'n website!

Tijdsgebrek...dus Zeeland

Weinig tijd om foto's voor te bereiden, hutjes te bouwen enz... Bovendien een tijdje ziek geweest. Maar goed, vandaag toch even naar Zeeland. Blauwe Reigers op muizenjacht laten zich niet snel afschrikken door passerend verkeer en al zeker niet wanneer ze een prooi in het vizier hebben. Ideale omstandigheden voor kopstudies.

Hetzelfde geldt voor de Torenvalken, maar een zo mooi poserend adult mannetje had ik toch niet verwacht.

Ten slotte een bezoek gebracht aan een gewonde Kraanvogel. De vogel heeft een open wonde aan de rechterpoot waar een tijdje terug zelfs een botje leek uit te steken, geen schoon zicht! Ondertussen is de wonde weer dicht, maar de kleur van de poot belooft niet veel goeds: geel en gezwollen. Maar de vogel leeft dus nog en foerageert onophoudelijk in een klein maïsakkertje en langs de randen van een ander akkerperceel op zoek naar overschotten. Maar indien hij echt topfit zou zijn, was hij natuurlijk al lang vertrokken richting zuiden...

Klapekster op 'Mudfooted'

De Klapekster-foto die ik hier onlangs oplaadde werd 'ontdekt' door Jolle Jolles, een Nederlandse zoöloog verbonden aan de universiteit van Cambridge. Hij is tevens de oprichter van mudfooted.com.
Dat is een erg populaire blog die door Jolle zelf omschreven wordt als " a weblog about our wonderful and fascinating natural world. It was founded in December 2009 with the aim to get more people to know and appreciate our natural world and the unique species that inhabit it."

Dat de blog veel bekeken wordt, zag ik meteen aan het plots toenemende aantal bezoekers op m'n pbase-site.

Velduilen-fiësta in Zeeland

De laatste jaren zijn we behoorlijk verwend wat het aantal Velduilen betreft. Ik herinner me nog dat je pakweg 15-20 jaar geleden naar de ‘bocht van Bath’ moest om een glimp op te vangen van enkele beesten. Sinds de komst van waarnemingen.be en waarneming.nl is er veel veranderd en worden de waarnemingen veel sneller bekend en vooral: er komen meer mensen kijken. Toen, onder impuls van het schitterende natuurbeheer, enkele jaren geleden de Uitkerkse polders door een aantal Velduilen werd uitgekozen als overwinteringsgebied, kreeg het gebied heel wat extra bezoekers over de vloer, niet in het minst het almaar toenemende aantal fotografen. Niet iedereen was daar blij mee en vooral de soms behoorlijke aantallen auto’s in de anders rustige polderstraatjes zorgden voor de nodige bezorgdheid. Er werd zelfs geprobeerd om de bewuste straten af te sluiten voor het verkeer, maar bij mijn weten stuitte dat op het ‘njet’ van de gemeente. Tot op vandaag blijft Uitkerke een grote aantrekkingskracht utoefenen op de Velduilen.

Maar sinds enkele jaren is er ook een alternatief voor de vogelkijker/fotograaf en wel de omgeving van de Koudekerksche Inlaag in Zeeland. Ook daar komen nu jaarlijks Velduilen op af en op sommige dagen beginnen die al kort na de middag, vaak onder een stralende zon, aan hun jacht. Zo ook gisteren. Minimaal 8 (!) vogels verzorgden daar een spetterende show. Speciaal voor de fotografen was er eentje extra mak en die joeg de hele tijd langs de Scheldedijk, daarbij gevolgd door een privé-escorte van een 10-tal wagens voorzien van lange telelenzen. Ik geef toe, ik heb me even aangesloten wat resulteerde in een hele reeks beelden van een Velduil die zich rustig zat te poetsen. Vreemd genoeg waren de meeste fotografen blijkbaar op zoek naar beelden in tegenlicht…en aan de zijde waar het avondlicht pal op het beest viel stond amper volk.

Maar ook elders in de inlaag zat het vol Velduilen. Tot zes exemplaren kreeg ik samen in beeld, heel erg mooi. Toen die quasi gelijktijdig begonnen rond te vliegen werd de fotograaf in mij even ‘on hold’ gezet en nam de vogelkijker het weer over. Machtig schouwspel! Ook die dieren lieten zich uiteindelijk fotograferen aan beide kanten van de Scheldedijk.

En worden ze nu verstoord en veroorzaken de fotografen ongemak? De verstoring lijkt mij minimaal, afgaand op hun natuurlijke gedrag dat ze de hele tijd bleven vertonen. Het ongemak dat de fotografen veroorzaken lijkt me ook minder dat in de Uitkerkse Polders. De Scheldedijk in Koudekerke is een doorgaande weg waar, in tegenstelling tot pakweg de Koeistraat in Uitkerke, geregeld verkeer doorgaat. Wel was het soms zo druk dat dat doorgaande verkeer luid toeterend aangaf niet opgezet te zijn met de opstopping. Overigens bleek zelfs een auto-toeter geen effect te hebben op de Velduil. Hij richtte even de kop op…en poetste toen rustig verder.
Maar goed, misschien hebben de beheerders van het gebied hier een andere visie op. Ik ben er ook maar 1 keer gaan kijken naar de uilen. Slechts één idioot gezien: deze noorderbuur vond het nodig botweg tussen de rustende uilen en de fotografen te gaan staan met z’n joekel van een terreinwagen… en vervolgens, het zicht van iedereen blokkerend, rustig zélf te beginnen fotograferen! Een prachtig staaltje van asociaal gedrag. Maar wel goed gelachen!

Oh ja, meer foto's op m'n website!

Klapekster vervolg: hij eet ook vogels!

Vandaag een foto kunnen maken waar ik al jaren van droom. Een Klapekster mét prooi, fullframe voor een vaste schuilhut: kicken!!!

Ik volg hem/haar nu al aan tijdje en deze juveniele vogel eet minstens zoveel vogels als muizen. Graspiepers, Rietgorzen, allemaal werden ze al verorberd.

Hopelijk blijft de toestroom van andere fotografen nog even uit. Vandaag hingen er alvast al 3 'nieuwe' rond...

Eindelijk: de killer van de heide!

De voorbije jaren was ik elke winter wel in de weer om een Klapekster te proberen fotograferen. Nooit met ook maar enig succes. Oh ja, ze kwamen af op voer (meelwormen), maar niet tijdens de vele uren wachten en koukleumen in allerlei schuilhutjes.

En nu is het dan toch zover, eindelijk vond ik een beest dat wil meewerken. Ik ben er nu een 3-tal dagen mee bezig en vandaag was het echt prijs: voor m'n ogen ving hij een muis en ging er nog wat mee jongleren op een paaltje. Dit vraagt om meer. Ik hoop binnenkort de fotosessie nog eens te herhalen, maar dan mét een streepje zon.

Verder ook nog een leuke 'bijvangst' in de vorm van een juveniele Sperwer die het allemaal geïntrigeerd zat te bekijken. Soms zit het gewoon allemaal mee...

Fun met de flash

Op weekend geweest in de buurt van de Baraque Fraiture in de provincie Luxemburg. Het vakantiehuisje ligt er in een donker bos, en heel vaak is dan de flash nodig om toch wat vogelfoto's te kunnen maken. Ik hou er eigenlijk niet zo van, maar ik heb er toch eens wat mee geëxperimenteerd, vooral dan in combinatie met trage sluitertijden. 't Is eens iets anders, een beetje een spookachtig effect en het geeft best een goede kijk op hoe die vleugels bewogen worden voor de start.

Kleine Klapekster!

Vandaag even de tijd gevonden om nog eens een zeldzaamheid mee te pikken. Een Kleine Klapekster zit al een tijdje bij Koudekerke in Zeeland en laat zich mooi bekijken. De vogel is vrij tam in vergelijking met gewone Klapeksters. Hij zit meestal op een rij paaltjes die de grens vormen tussen een paardenweide en een koolzaadveld.

Omdat de afstand toch vrij groot was en ik niet teveel in een foto wil croppen, besloot ik om de 2x converter nog eens boven te halen. In combinatie met de Canon Eos 7D en de Canon 500mm levert dat 1.6 x 500 x 2 = 1600 mm op. Auto Focus kan perfect (zij het wat trager) in Live View. Omdat de resultaten meevielen en er volop zonlicht was, besloot ik ook de 1.4x converter er nog bij tussen te zetten. Het percentage scherpe beelden gaat dan nog verder achteruit, maar toch zaten er enkele scherpe resultaten tussen. Voor het vastleggen van zeldzaamheden is die combinatie eigenlijk nog best te doen.

Eerste grondvorst en lijsters

Al een hele tijd ben ik voorbereidingen aan het treffen om doortrekkende lijsters te fotograferen. Nu, half oktober, is het tijd om te 'oogsten'. Vanochtend kwam daar ook nog eens de eerste grondvorst bij dus toen ik in de schuilhut ging zitten, was de hoop groot dat dé doelsoort, Kramsvogel, op het toneel zou verschijnen. Alle lijsters zijn in het algemeen erg schuw, vandaar dat ik de schuilhut voorzien heb van spiegelend glas om door te fotograferen. Zo vermijd ik dat de vogels worden afgeschrikt door de bewegingen van de lens.

Na een halfuurtje wachten kwam de zon op en smolt de dunne ijslaag op het gras snel weg. Maar toen zat er dan toch plots een Kramsvogel van de bessen te eten! Gelukkig net in een stukje dat nog flink berijpt was. En hij bleef ook nog eens zitten tot de zon dat plekje bescheen. Opdracht volbracht, de later arriverende Grote Lijster en de Witte Kwikstaarten waren een welkome bonus

Nazomer brengt Oosterse zeldzaamheid: Bladkoning in de tuin!

Iedereen geniet met volle teugen van de nazomer, niet in het minst doordat hij voorafgegaan werd door een kletsnatte zomer. De periode van dit nazomerwaar valt samen met de najaarstrek van de Bladkoning, een tamelijk zeldzaam zangertje uit de Siberische bossen. Er werden er al een tijdje gezien, waarbij bosjes vlakbij de kust meer kans bieden dan in het binnenland.
Al bij al was het dus toch een behoorlijke verrassing om twee dagen na elkaar Bladkoningen in eigen tuin te zien. Vandaag zitten er zelfs twee!

Fotograferen is minder makkelijk, ze zijn extreem beweeglijk en blijven meestal vrij hoog in de struiken en bomen foerageren.

De klok rond fotograferen in Zeeland

Schitterend, windstil weer en een hele dag vrije tijd. En bovendien gunstig getij op de Oosterschelde, dwz zowel 's ochtends als 's avonds laagtij. Ideale omstandigheden dus voor de drijvende schuilhut. Daarom gisteren beslist om naar Zeeland te trekken en steltlopers te gaan fotograferen, één van m'n favoriete onderwerpen. Tussen twee sessies met de drijfhut door bezocht ik ook een aantal andere interessante plekken om steltjes aan te treffen. Hieronder een beknopt overzicht met commentaar bij de foto's. Een volledig overzicht van die dag met ook beelden van Bruine Kiekendief, Putter en een aantal eendensoorten op m'n site.


Wellicht voor vogelfotografie één van de betere, publiek toegankelijke schuilhutten is die van de Keihoogte-Inlaag te Wissenkerke. De hut is deels ingegraven en is voorzien van enkele vrij lage kijkgaten waar ook de lenskap van een Canon 500mm f4 makkelijk doorheen kan. Mits wat geduld komen de Zwarte Ruiters (én andere soorten) er beeldvullend voorbij paraderen. Ik had ondanks vele drijfhut-uren in Zeeland alvast nog nooit zo langdurig verschillende Zwarte Ruiters voor de lens gekregen.


Dit is wel een typische Drijfhut-foto met een heerlijk meewerkend groepje Rosse Grutto's. In het laatste avondlicht gemaakt.



Keihoogte - Wissenkerke, één van de vele tientallen Scholeksters die er kwam overtijen.



Keihoogte - Wissenkerke, de enige aanwezige Kluut gaf een showke weg. Ik heb vooral geprobeerd de beweging bij het foerageren vast te leggen.

Nog een leuke plek om steltlopers te fotograferen zijn de uitgestrekte stranden van Ouddorp, ten oosten van de vuurtoren. Ik was er 's morgens vroeg en er waren nauwelijks wandelaars, en vooral geen honden, altijd handig!

Zelfde lokatie als de Kanoeten, maar niet zo talrijk als ik gehoopt had. Na een hele tijd zoeken vond ik twee vogels die zich heel dicht lieten benaderen. Vanop de monopod gefotografeerd.

Nog eentje van Ouddorp. Ik was vooral gekomen voor de Drieteentjes en heb er niet veel tijd ingestoken hoewel ze heel erg tam waren.

Overal in Zeeland vind je nu Bontbekplevieren. Deze begon zich uitgebreid te poetsen en liet zich makkelijk fotograferen vanaf de monopod.

Een dagje Zeeland

Op zoek naar nieuwe drijfplekjes trok ik gisteren een dagje naar Zeeland. Uiteraard mét fotomateriaal want je weet nooit of er zich gelegenheden voordoen.
Een plek die momenteel veel bezocht wordt door fotograferen is de inlaag thv de Keihoogteweg te Wissenkerke. De vorige kijkhut werd door vandalen in brand gestoken en is ondertussen vervangen door een nieuwe. De ontwerper ervan heeft zowaar aan fotografen gedacht want de hut is half ingegraven én bevindt zich vlakbij een slikrand. Je maakt er dus kans op beelden van verschillende soorten steltlopers en eenden. Ik kwam er toe op het moment dat het hoogtij opkwam. Dat zorgde voor een toeloop van steltlopers op zoek naar een hoogwatervluchtplaats. Ze bleven echter ver weg van de hut met uitzondering van één Zwarte Ruiter die even heel mooi kwam paraderen voor de hut. Ook enkele Wintertalingen kwamen al foeragerend echt dichtbij. Al bij al een aanrader om eens vaker langs te gaan, zeker ook in het voorjaar!


Een korte stop langs de Brouwersdam leerde me dat Zilvermeeuwen Mosselen eten op dezelfde manier als waarmee Lammergieren beenmerg uit de botten van schapen halen: ze vliegen met de Mossel een 10-tal meter omhoog en laten ze dan op de stenen vallen. Na enkele pogingen begeeft de schep het en wordt de Mossel verorberd.

Wintertaling - Inlaag Keihoogteweg Wissenkerke

De spuikop aan de Brouwersdam trekt altijd veel vogels aan. Ik heb me een tijdje bezig gehouden met het maken van vliegbeelden van de aanwezige Grote Sternen. Geregeld werd een visje gevangen en meteen doorgespeeld aan de nog steeds volop bedelende jongen.

Zwarte Ruiter - Inlaag Keihoogteweg Wissenkerke

Meer beelden van deze dag zoals gewoonlijk op m'n website!

Verbrande heide biedt mogelijkheden!

De najaarsterk is al een tijdje in volle gang. Zoals wel te verwachten was, hebben de grote, verbrande heidevlaktes nu heel wat voedsel te bieden voor de doortrekkers. Het wemelt er al opnieuw van de insecten en doordat de vegetatie verdwenen is, zijn die insecten voor vogels zoals Tapuiten, Boompiepers, Boomleeuweriken, Paapjes enz... makkelijk te bereiken.

Daar waar vroeger Pijpenstrootje groeide, zie je nog nauwelijks dat het gebrand heeft; het gras staat er alweer bijna 1 meter hoog. Maaar daar waar er vroeger monotone, purperen heide bloeide, is de grond nu nog even kaal als de dag na de brand. En op die plekken moet je dus nu zijn. Ik heb geprobeerd de roetrestanten van de brand mee in enkele foto's te verwerken.
Dat er op al die kleine zangvogels ook af en toe een roofvogel, zoals een Sperwer, afkomt, is natuurlijk heel normaal. Deze ging plots pal voor de hut zitten, maar helaas wat ver en met nog enkele pollen Pijpenstrootje op de voorgrond. Met handmatige scherpstelling lukte het nog net. Uiteraard ook behoorlijk moeten croppen terwijl de andere foto's steeds minimaal 85 % van het origineel zijn. Maar er volgen ongetwijfeld nog kansen!

Najaarstrek in Letland

De voorbije dagen bracht ik door in Riga, Letland, waar ik deelnam aan een ornithologisch congres. Gelukkig had ik de eerste dag een beetje tijd om foto's te maken. Ik bezocht een paar leuke plaatsen langs de kust (zie kaartje onderaan dit bericht). Vooral de steltloper- en sternentrek was volop aan de gang, maar ook een bijzonder bereidwillig poserende Grote Zilverreiger passeerde de revue.
Kaartmateriaal van de Baltische Staten is online beschikbaar en behoorlijk gedetailleerd!


Altijd lastig om scherp te stellen op vogels die naar je toe lopen,
maar de AF van de 7D kan dat opmerkelijk beter dan die van de 5D2.


Reuzensterns vormden voor mij het hoogtepunt van de waarnemingen. De vogels die in Estland broeden, trekken in deze periode door Letland naar het zuiden. Dit groepje zat een eind uit de kust op een zandbank, maar ik kon er naartoe waden en met de monopod bijna volledig in het water deze foto maken.


Zonder m'n drijvende schuilhut was ik genoodzaakt op een andere manier steltlopers te fotograferen. Daarom een gemengd groepje gezocht en op een afstand bij de vloedlijn plaatsgenomen met de monopod op de laagste stand. Een kwartier later was ik omsingeld door de strandlopers en kon ik zelfs geen foto's meer maken omdat ze te dichtbij kwamen.

Deze Grote Zilverreiger was ongelooflijk tam. Hij stond te vissen bij de monding van een klein, snelstromend riviertje in de Baltische Zee. 's Avonds fotograferen was de enige mogelijkheid om het felle wit onder controle te houden.

Bonte Kraaien zitten echt overal en in tegenstelling tot de schuwe Raven lieten ze zich makkelijk fotograferen al kostte me dat wel enkele Letse koekjes.

Ten slotte een overzicht van de bezochte gebiedjes (paars omrand). Letland is prachtig, jammer dat ik er zo weinig tijd kon spenderen. Zeker het binnenland met al z'n spechten en uilensoorten (Letland is voor 40 % bebost!) is zeker een verlengd bezoek waard. De rest van de trip zag ik enkel de gebouwen van de universiteit van Riga...

Een volledig fotografisch verslag vind je op m'n website.